Laatste nieuws - Waar ik me ontzettend mee bezig kan houden is mensen kijken.

Niks beters dan op het terras en de voorbijgangers nagapen totdat ze uit zicht zijn.
Uiteraard heb ik als man voorkeuren maar het gaat om het idee. Overigens helpt een zonnebril om je partner op het verkeerde been te zetten wanneer een uniek wulps exemplaar je de ogen uit je kassen zuigt.
 
Ik schaam me niet omdat ik laatst met dames aan een tafelterras zat.
Zeventje hoorde ik één van de dames zeggen. Ik keek om en zag een heerschap voorbij schuiven. Duidelijk een acht ging het bij de volgende.
Ik neigde te vragen naar mijn cijfer maar toen ik zag dat een zesje mij nog makkelijk kon wegzetten zweeg ik wijselijk. Niks beters laat ik nu los.
 
Nu heb ik heb een nieuwe observatie tak van sport gevonden:  Duivenmelkers.!.
Die verslaan alles en iedereen.
 
Ik noem u een specifiek soort nl het soort waarvan een bon of duif publiekelijk verkocht wordt. Was het heerschap in eerste instantie de gezelligheid zelf ( met pint) , wanneer de naam van de melker door de verkoper genoemd is zakt dit heerschap steevast terug in een geweldige nonchalance houding.
 
Heb het dit weekend wel 10 keer gadegeslagen. Zijn maat naast hem dreudelt nog wat door ( als afleiding) maar je ziet dat er niet meer wordt geluisterd awel hij doet alsof hij nog luistert maar de oren spitsen zich gelijk een konijn richting de verkoper.
 
De nonchalante pose blijft echter. Begrijpelijk ? Jawel , nu komt het erop aan hoe al de collega melkers jou kolonie beoordelen m.a.w. wat hebben zij voor jou duif/bon over. 
Het leuke is dat er al bedragen voor de andere bonnen gegeven is en laten we maar eerlijk zijn, we willen dat de onze meer opbrengt.
Dus… bij elk tientje hersteld de gever de hangende houding in een wat meer “zie mij eens” pose.
 
Grappig is ook dat velen naar de gulle gever kijken en je kunt dan de gedachten lezen: “deze laat ik aan mij voorbij gaan, zeker van hem”. Wanneer de gever ineens een rondje geeft weet je dat het goed zit. De melker is ineens wat spraakzamer en duidelijk opgelucht.
 
Nooit gezien ?  Bij onderwaardering van de bon komt de gulle gever de klap zelden meer te boven. Vaak gehoord: “Geef je ze in de zomer op hun kl…., je geef ze een kans en die grijpen ze niet”.
Zo ligt de bal dan weer terug bij de zaal.
 
Ik stond na deze gedachten kronkel op van mijn terras tafel en liep langzaam naar de uitgang. “Een zeven” hoorde ik. Ik draaide me om en keek in een vriendelijk gezicht van een mogelijk 90 jarige. Jammer, maar trots was ik wel.  
 
The Flying Dutchman.