Laatste nieuws - Zo blij als….

Na een jaar mijn blinde duif verzorgd te hebben wist ik wel wat mijn duif aan producten nodig had….  Voer, grit, water, wat extra mineralen voor zijn lamme vleugel,  zitstok (schabbetje) en een hokje met een ren. Sinds kort ook een broedbak omdat hij niet meer alleen zat. De bevriende duivenmelker had nog wel een duivinnetje…. Die mocht ik er wel bij zetten… even kijken of de spreekwoordelijke “klik” er zou zijn en ja hoor (duiven zijn niet de moeilijkste om te koppelen) liefde op het eerste gezicht…  Eénoog en Duifje waren ziels gelukkig.

Duifje kon prima vliegen en er moest dus een valplank komen…..  Gelukkig wist ik al wat dat was en kon ik gelijk met hamer, zaag en spijkers aan de slag… Triangels er voor (Triangel?? nee, niet dat driehoekige muziek instrument maar ijzeren staafjes voor de ingang waardoor de duiven wel naar binnen maar niet naar buiten kunnen) en daar ging Duifje… vliegend door de lucht en weg was ze…. Ik kreeg de schrik van mijn leven…. Komt ze wel terug? Weet ze waar ze naar toe moet?  Heb ik de valplank wel goed gemaakt? 

Maar hoe blij kan een mens zijn als je voor het eerst in je leven je “eigen” duif in de verte ziet aan komen vliegen. En dat ze dan een rondje maakt boven het huis om vervolgens  haar vleugels in te knijpen  en recht op de plank te landen….. Ja mensen… Duifje was terug van haar ronde en wou dolgraag naar haar mannetje… Dat hij maar één oog had en niet kon vliegen maakte voor haar niets uit! Dat is nog eens ware liefde!

En Eénoog? Die ging meer en meer proberen om ook met zijn duivinnetje mee te kunnen vliegen…  En na enkele weken waarbij hij kleine stukjes vloog van het hok naar de schuur,en weer terug. Vloog ook hij rond het huis…  En daar zaten ze dan….. mijn twee duiven, koerend op het dak. Wat een prachtig gezicht om te zien. En wat was ik trots op mijn eigen twee duiven!

La Paloma